เพราะงานแต่งงานมีแค่ครั้งเดียว บ่าวสาวคู่ไหน ๆ ก็อยากจัดงานแต่งแบบเริ่ด ๆ ชิก ๆ เก๋ ๆ ให้ดูดีที่สุด ดูรีวิวแล้วรีวิวเล่า อยากมีธีมงานแต่งงานอย่างนั้นอย่างนี้ แต่สุดท้าย สิ่งที่ดีที่สุดคือ จัดงานที่เป็นตัวเราเอง สะท้อนขนบธรรมเนียมประเพณีอีสานไทบ้าน และวิถีชีวิตที่อบอุ่น เรียบง่าย
นี่คือแนวคิดจัดงานแต่งของคุณศุภวรรณ เจ้าสาวชาวเหนือที่ควงคู่คุณอาทิตย์ เจ้าบ่าวชาวอุดรธานี สู่ประตูวิวาห์ที่บ้านเกิดของเจ้าบ่าวเอง โดยคุณศุภวรรณอธิบายแนวคิดเพิ่มเติมว่า การจัดงานแต่งงานที่เน้นขนบธรรมเนียมประเพณีไทย คือการสะท้อนวิถีชีวิตที่อบอุ่นและเรียบง่ายได้ดีที่สุด และเป็นสิ่งดี ๆ ที่ควรส่งต่อให้ว่าที่บ่าวสาวคนรุ่นหลังได้เอาเป็นแบบอย่างต่อไป
การ์ดแต่งงาน
หน้าตาการ์ดแต่งงานมีสไตล์ผสมผสานระหว่างภาคเหนือกับอีสานแบบการ์ตูน เพราะคุณศุภวรรณกับคุณอาทิตย์ไม่ได้ถ่ายพรีเวดดิ้ง ซึ่งน้องที่ทำงานของเจ้าสาวเป็นคนออกแบบให้
ซุ้มถ่ายรูป (Backdrop)
คุณศุภวรรณใช้เวลา Set up ก่อนวันงาน 1 วัน ตามแบบที่พี่สาวดีไซน์ไว้ให้ ส่วนทีม Set up ก็ได้คุณอาทิตย์และเพื่อน ๆ ที่ไปช่วยกันตัดใบตาลมาประดับตกแต่งซุ้ม ทางคุณศุภวรรณก็พาเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ไปสอยดอกสะแบง ซึ่งพบได้ตามท้องนาภาคอีสานทั่วไป มาประดับซุ้มถ่ายรูปให้ดูมีสีสันขึ้นมาอีกหน่อย โดยคุณศุภวรรณใช้งบประมาณทำซุ้มถ่ายรูปแค่ 200 บาท เท่านั้น
ต้นยางกราด (อีสานเรียกว่า ดอกสะแบง)
ป้ายงานประดับซุ้ม
ออกแบบโดยน้องที่ทำงานคนเดิม Natthapong Luangkaew สนใจติดต่อหลังไมค์ไปได้เลย เมื่อออกแบบเสร็จแล้วก็ให้ร้านทำป้ายปริ้นท์เป็นสติกเกอร์ติดฟิวเจอร์บอร์ด งานดีราคาถูก แค่ 300 บาท เท่านั้น
ลองเอาป้ายมาติดซุ้มแล้ว ได้ขนาดพอดีเป๊ะเลย แต่งานฉากยังเหลืออีกสองฉาก น้องสาวของคุณอาทิตย์ (คนในรูปข้างบน) ซื้อผ้าฉากหลังสีครีมเมตรละ 40 บาท แล้วใช้ผ้าขาวม้าจากบ้านคุณลุงป้าน้าอาทั้งหลายมาพับเป็นดอกไม้ตกแต่งดังภาพ
แ ล่ ว แ ล้ ว (แปลว่าเสร็จแล้ว)
ข บ ว น แ ห่ ขั น ห ม า ก
คุณศุภวรรณบอกว่า กว่าเจ้าบ่าวจะผ่านประตูเงินประตูทองได้ ร้องเพลงยาวไป ๆ ซึ่งเข้าทางเจ้าบ่าวที่มักฮ้องเพลงพอดีไม่มีเขินอาย ก้อง ห้วยไร่ก็มาจ้าา
….. บ่มีอีหยังมาพังทลาย ความฮักเฮาสองลงได้ แม้ดินสลายยังมั่นคงคือจั่งตอนเริ่ม
ฮักที่แลก ด้วยแหกกฏฟ้า ถึงมีน้ำตาเข้ามาแต่งเติม ความปวดร้าวสิเข้ามาเสริม บ่เคยคิดย่าน ……
สวมมงคลสมรส
มาเด้อขวัญเอ้ยยยยยยย !!!! มาเด้อ มาเด้อ
ชุดแต่งงานยืมมาจากชมรมอีสาน มหาวิทยาลัยของน้องสาวแฟน
พิ ธี ผู ก แ ข น ข วั ญ ( ผู ก ข้ อ มื อ )
เป็นการผูกแขนขวัญให้กับคู่บ่าว-สาว หรือเรียกว่าผูกแขนรับเขย ผูกแขนรับสะใภ้ โดยหมอพราหมณ์ผูกให้เป็นคนแรก ตามด้วยพ่อ แม่ ญาติผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่าย และแขกผู้มาร่วมงาน
เจ้าบ่าวอุ้มเจ้าสาว เอาเงินผูกแขน เป็นพิธีที่น่ารัก ให้บ่าวสาวได้ใกล้ชิดกัน
พิ ธี เ ข้ า ห อ
ญาติผู้ใหญ่จะบอกสอนหญิงให้รู้จักฮีตผัวครองเมีย รู้จักฮีตบ้านครองเรือน ให้ฮักแพงอยู่ดีกินดีด้วยกันตลอด (ฮีต = จารีตประเพณี)
คาบเหรียญส่งเหรียญ บางคนให้คาบเหรียญ 25 สตางค์ สร้างความใกล้ชิดระหว่างคู่บ่าวสาว
